A. Aslan ŞENDOĞDU's scientific contributions

Hubris syndrome is defined as a managerial disease caused by the power possessed by people in managerial positions, and gives rise to positive and negative outcomes in organizations. For this purpose, the banking sector was chosen as the research area due to the fact that banking sector is one of the areas where the hubris syndrome can most commonly be seen due to the known characteristics of the sector such as tough working conditions and working goals. Data were obtained via interviews carried out with 12 managers working in the field of banking with a semi-structured interview form using the phenomenology experience research pattern, which is one of the qualitative research models. Maxqda 2022 data analysis software was used for data analysis. Study results according to data received from managers revealed that the characteristics of people suffering from hubris syndrome are seeing oneself as perfect and superior, believing that anything can be done with authority, the utopical goals given to lower-level employees and disregarding opinions of others. The reasons for the emergence of the syndrome are the problems in the institutional structure and functioning, bullying and exclusion experienced in the past and the lack of clarity about the authority and responsibilities of people within the organization. When the organizational impacts of Hubris syndrome are taken into account, two types of impacts are observed, such as the impacts on the organization and the impacts on the employees. People with the hubris syndrome harm the organization, prevent the emergence of new ideas and decrease the motivation of employees.

During the Covid-19 pandemic process, the evaluation of distance education technologies, which have an important place in educational activities, and the examination of their usage level has become more and more important for higher education institutions. The aim of this study is to investigate the effects of distance education system on students within the framework of the Information Systems Success Model during the Covid-19 pandemic process. For this reason, an expanded Information Systems Success Model including perceived education quality, technical service quality, information quality, fear of Covid-19 was used in the study. In this context, 1011 undergraduate students studying at Necmettin Erbakan University in Türkiye were asked questions to determine the factors affecting the use of the distance education system with the method of questionnaire. The data obtained were tested with the Structural Equation Model (SEM). As a result of the analysis, it was found that the fear of Covid-19 positively affected the quality perception associated with the distance education system. It has been understood that the quality of technical service, training and information associated with distance education has a significant effect on satisfaction and intention to use. The results of the study also showed that satisfaction and intention to use have a positive effect on actual usage behavior.

research is to examine the chancing human resources management practices due to the COVID-19 pandemic through the perspectives of bank managers. Case analysis was used as a research approach, and the COVID-19 period was recognized as a case due to its unique circumstances. Within the scope of this research, data were collected through semi-structured in-depth interviews with 12 participants working in state, private and participation banks operating in Konya. The research findings reveal that the state, private and participation banks react to unexpected situations caused by the pandemic. It was found that the resulting uncertainties were responded to by using flexibility and more digitalized applications. Furthermore, in addition to the important similarities in the codes regarding the perceived employee value at state, private or participation banks, it has been revealed that the codes in some areas differ. Other results revealed that, regardless of bank type, activities in occupational health and safety measures, construction of the social areas, corporate membership, customer visits and idea developments was affected by the COVID-19 process.

Due to the long-term threat that it poses, COVID-19 has become an important problem for businesses, and therefore, for national economies. Obviously, organizations that have survived this process will be able to continue with more stability and will gain significant gains in terms of organizational resilience. The aim of this study is to investigate he strategies of businesses to meet the challenges of the COVID-19period and the subsequent recovery process from the perspective of human resources, leaders, and corporate structure. From this point of view, this study was carried out with a case study, which is one of the qualitative research designs. During the data collection process of the study, interviews were conducted with fifteen senior managers of businesses operating in various sectors, selected by the purposive sampling technique. The data obtained from the in-depth and semi-structured interviews were subjected to thematic analysis in a case study design. The findings, which are divided under the three main headings of human resources, leadership, and organization/system, point to the following results: In terms of human resources: experience, generating ideas, psychological resilience, and commitment to the organization and its culture; in terms of leadership: valuing the employees, analytical thinking, foresight, quick decision making and prudence; and in terms of organization/system: positive financial situation, quick response to the market, the effectiveness of alternative solutions, effective use of digital infrastructure and online commerce, as well as effective communication/cooperation, contribute effectively to organizational resilience.

Bu araştırmanın amacı Endüstri 4.0 çağının yetkinlikleri kapsamında aşırı vasıflı adayları işe alım ve organizasyonel sonuçlarının değerlendirmesinde insan kaynakları uzmanlarının görüşlerini alarak aşırı vasıflı çalışanlara bakış açısı hakkında kavramsal bir çerçeve sunmaktır. Araştırmanın çalışma grubunu insan kaynakları yönetiminde işe alımda uzmanlar oluşturmaktadır. Çalışmada nitel araştırma modellerinden fenomenoloji deneyim çalışması deseni kullanılmıştır. Amaca ilişkin veriler elde etmede 12 uzman ile yarı yapılandırılmış görüşme yapılmıştır. Verilerin betimsel, karşılaştırmalı ve ilişkisel analizinde Maxqda 2020 nitel veri analiz programı kullanılmıştır. Sonuçlar aşırı vasıflı çalışanların beceri-iş uyumu çerçevesinde uygun pozisyonlarda değerlendirilerek kurum içinde işbirlikçi çalışmaları halinde motivasyonu arttırabileceği ve öğrenen örgüt kültürünün yerleşmesine katkı sağlayacağı görüşünün olduğunu ortaya koymuştur. Bu doğrultuda insan kaynakları uzmanlarının görüşlerinden hareketle çalışanları işe alımda en önemli unsurun uygun pozisyon, beceri-iş uyumu ve tecrübe olduğu çıkarımında bulunulmuştur.

This study aims to examine the relationship between university students’ views of distance education system and their computer self-efficacy in terms of some variables using Information Systems Success Model (ISSM) and Technology Acceptance Model (TAM). The study is important since the studies on the distance education system made with Unified Learning Style Model (ULSM) are limited in the COVID-19 pandemic period when distance education has become widespread. The views of university students on distance education and computer self-efficacy were examined in the study in accordance with the causal-comparative design, taking into account the variables of gender, year of study and academic achievement. Then, the correlation between the Technology Acceptance Model, participants’ achievement levels and computer self-efficacy was explained. 895 students attending Necmettin Erbakan University Faculty of Applied Sciences undergraduate program participated in the study. While gathering data, previously tested Technology Acceptance and Information Systems Success Model Integration and Computer Self-efficacy scales were used by combining the components from both models.

İçinde bulunduğumuz yüzyılda bilgi ve iletişim teknolojilerindeki gelişmeler ile birlikte coğrafi sınırlar ortadan kalkmakta ve bireysel öğrenme imkanları artmaktadır. Artan eğitimli birey oranı bir yandan işsizlik ve beceri-iş uyumu gibi problemleri de beraberinde getirmektedir. Özellikle yükseköğretim gören bireylerde ücret, statü ve sosyal ilişkiler gibi işten beklentiler artmaktadır. Fakat artan mezun sayısı, kurumların istihdam edebilirlikte kapasite yetersizliği, kendi işini kuramama gibi nedenlerle kişilerin beklentilerinin altında olan işleri sadece giderlerini karşılamak için kabul etmek zorunda kaldıkları yaygın olarak görülmektedir. Bu durum uzun süre işsiz kalan bireylerin sayılarının artması ve kendilerini aşırı vasıflı algıladıkları pozisyonlarda çalışmaları ile ortaya çıkmaktadır. Buradan hareketle çalışmada aşırı vasıflılık algısının bireylerde neden olduğu verimsizlik, üretken karşıtı davranışlar, işverenler tarafından işte doğru konumlandırmama ve işe alımda adayı eleme gibi yol açtığı olumsuz sonuçların mevcut politikalar açısından önemli olduğu iddiası vardır. Çalışmada temel amaç olarak; aşırı vasıflılık, algılanan aşırı vasıflılık ve beceri-iş uyumu kavramlarını incelemeye yönelik Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK)’nun istihdam, işsizlik vb. istatistiklerine dayalı verilerinden yararlanılarak çıkarımlarda bulunulmaya çalışılmıştır. Verilerden elde edilen sonuçlara göre; yükseköğretimden mezun olanların oranının artmasına karşın, işgücüne katılan oranının azalmakta, işsizlik oranının arttığı görülmektedir. Bu bağlamda, yükseköğretim mezunlarının ara eleman açığını dolduracak işlere yöneldiği, beceri-iş uyumunu göz ardı ettiği ve kendisini aşırı vasıflı algıladığı söylenebilir.

COVID-19 salgını bir yıla yaklaşan bir süredir insan hayatını tehdit etmesi ile birlikte, işletmeler ve dolayısıyla ülke ekonomileri için önemli bir tehdit haline gelmiştir. Son elli yıla baktığımızda böylesine farklı bir kriz ortamıyla karşılaşmadığı söylenebilir. Yaşanan bu durum pek çok kurum ve kuruluşu-ve dolayısıyla ülke ekonomilerini-daha kırılgan bir yapıya büründürdü. İşletmeler salgının can kaybı, finansal kayıplar gibi olumsuz etkileriyle başa çıkmayı ve ortaya çıkan yeni ve riskli çevreye adapte olabilmeyi odak noktası haline getirdi. Böyle bir senaryoda ele alınabilecek önemli bir kavram, örgüt teorisi alanında çok ta eski olmayan örgütsel dirençlilik (dayanıklılık, rezilyans) kavramıdır. Kavram örgütlerin, ekonomik krizler, salgın ve doğal felaketler gibi beklenmedik çevresel koşullara karşılık verebilme ve toparlanma (ya da yenilenme) kapasitesini ifade eder. Şurası açıktır ki, kriz süreçlerini başarıyla atlatan işletmeler yollarına daha sağlam şekilde devam eder, güçlenir ve örgütsel dirençlilik anlamında önemli kazanımlar elde ederler. Bu çalışmanın amacı, işletmelerde örgütsel dirençliliğin sağlanması noktasında, seçenekler arasından tercih edilen örgütsel strateji, sistem ve uygulamaları, işletme yöneticileri perspektifinden araştırmaktır. Örneklemin kasti örnekleme ile belirlendiği bu araştırmada veriler, derinlemesine mülakat tekniği kullanılarak elde edilmiştir. Bu bağlamda araştırmaya çeşitli sektörlerde COVID-19 salgını süresince faaliyetlerini başarıyla sürdüren farklı işletmelerin on iki üst düzey yöneticisi/lideri katılmıştır. Mülakatlara ait veriler içerik analizine tabi tutularak örgütsel dirençliliğe yönelik kimi bulgulara ulaşılmıştır. Elde edilen bulgular şu çıkarımları yapmayı mümkün kılmıştır; Örgütsel dirençliliği sağlamak anlamında işletmeler tarafından gösterilen çabalar, çalışanlar, liderlik, dijital transformasyon ve finans başlıkları altında yoğunlaşmaktadır. Çalışanların motivasyonlarının yüksek tutulmasının gerekliliği, çalışanların aldığı ücretlerde kayıp yaşamalarının olabildiğince önüne geçmek, onların sağlıklarının önemli olduğunun onlara hissettirilmesi ve buna yönelik önlemler/destekler ile çalışanların işlerine son verilmesi konusunda sergilenen hassasiyetler dirençli bir işletme olma noktasında çalışanlara yönelik kritik yaklaşımlardır. Çalışanlara daha fazla güven duyulması ve olağanüstü durumlarla ilgili etkin desteğinin sağlanması, dirençlilik anlamında önemli liderlik unsurları olarak belirlenmiştir. Yine kullanılan sistem ve altyapıdaki çeviklik, dijitalleşme düzeyi ve dijital transformasyondaki hız faktörleri örgütsel dirençlilikte üzerinde çokça durulan konular oldu. Finansal anlamda ise, finansal planlamadaki başarı, kamu otoritesinin işletmelere sunduğu kolaylıklar/destekler ve tahsilatlardaki etkinlik örgütsel dirençliliğin sağlanması anlamında ön plana çıkan ögeler olmuştur.