ArticlePDF Available

Orta Büyüklükteki Rotator Manşet Kas Yırtığı Sonrası Artroskopik Omuz Cerrahisi Uygulanan Bireylerde Yenilikçi Bir Yaklaşım: Humeral Baş Depresör Kas Ko-Aktivasyon Eğitimi

Authors:
Orta Büyüklükteki Rotator Manşet Kas Yırtığı Sonrası
Artroskopik Omuz Cerrahisi Uygulanan Bireylerde
Yenilikçi Bir Yaklaşım: Humeral Baş Depresör Kas
Ko-Aktivasyon Eğitimi
An Innovative Approach in Individuals Undergoing Arthroscopic Shoulder
Surgery Aer Medium-Sized Rotator Cu Muscle Tear: Humeral Head Depressor
Muscle Co-Activation Training
Caner Karartı1, Anıl Özüdoğru1, Hakkı Çağdaş Basat2, İsmail Özsoy3
1 Kırşehir Ahi Evran Üniversitesi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Yüksekokulu/ KIRŞEHİR
2 Kırşehir Ahi Evran Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı/ KIRŞEHİR
3 Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Fizyoterapi ve Rehabilitasyon Bölümü/KONYA
Yazışma Adresi / Correspondence:
Caner Karartı
Kırşehir Ahi Evran Üniversitesi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Yüksekokulu/ KIRŞEHİR
T: +90 553 223 50 30 E-mail : fzt.caner.92@gmail.com
Gelş Tarh / Receved : 09.09.2020 Kabul Tarh / Accepted : 29.11.2020
Orcid :
Caner Karartı https://orcid.org/0000-0002-4655-0986
Anıl Özüdoğru https://orcid.org/0000-0002-7507-9863
Hakkı Çağdaş Basat https://orcid.org/0000-0003-3301-2529
İsmail Özsoy https://orcid.org/0000-0001-9048-1116
( Sakarya Tıp Dergisi / Sakarya Med J 2021, 11(1):42-52 ) DOI: 10.31832/ smj.792788
ARAŞTIRMA MAKALESİ / Research Article
Öz
Amaç Orta büyüklükte rotator manşet kas yırtığı olan hastalarda konservatif tedaviyle kombine uygulanan humeral baş depresör kas ko-aktivasyon eğitiminin etkilerini
değerlendirmektir.
Gereç ve
Yön t e m
Toplam yirmi dört katılımcı rastgele iki gruba ayrıldı. Kontrol grubundaki bireylere toplam 6 haa olmak üzere haada 5 gün konservatif tedavi programı uygulandı.
Konservatif tedaviye ek olarak tedavi grubundaki katılımcılar için haada 5 gün 6 haalık humeral baş depresör kas ko-aktivasyon eğitimi uygulandı. Katılımcılar hem
tedavi öncesi hem de sonrası ağrı ve eklem hareket açıklığı açısından değerlendirildiler.
Bulgular Tedavi grubunda ağrı (p=.049; p=.008; p=.009; p=.003) ve eklem hareket açıklığı skorlarındaki (p=.047; p=.007; p=.001) iyileşmenin kontrol grubuna göre daha yüksek
olduğu bulundu. İç rotasyon hareket açıklığı açısından iki grup arasında anlamlı fark yoktu (p = .499).
Sonuç Bu çalışma, orta büyüklükteki rotator manşet yırtıklarının tedavisinde konservatif tedavi ile birlikte humeral baş depresör kas ko-aktivasyon eğitiminin daha iyi bir seçim
olabileceğini düşündürmektedir.
Anahtar
Kelimeler
Omuz; Rotator Manşet; Rotator Manşet Yaralanmaları
Abstract
Objective To evaluate the eects of humeral head depressor muscle co-actvaton tranng combned wth conservatve treatment n patents wth medum-szed rotator cu tears.
Materials
and methods
A total of twenty-four partcpants were randomly dvded nto two groups. A conservatve treatment program was appled for the partcpants n the control group for 5 days per week for
a total of 6 weeks. In addton to the conservatve treatment, humeral head depressor muscle co-actvaton tranng was performed for 5 days per week for 6 weeks for the partcpants n the
treatment group. Partcpants were assessed n terms of pan and range of moton both pre- and post-treatment.
Results It was found that the mprovement n pan (p=.049; p=.008; p=.009; p=.003) and range of moton scores (p=.047; p=.007; p=.001) was greater n the treatment group compared to the control
group. ere was no sgnfcant derence between the two groups n terms of nternal rotaton range of moton (p=.499).
Conclusion e current study suggests that humeral head depressor muscle co-actvaton tranng combned wth conservatve treatment can be a better choce n the treatment of medum-szed rotator
cu tears.
Keywords : Shoulder; Rotator Cu; Rotator Cu Injuries
Sakarya Tıp Dergisi 2021;11(1):42-52
KARARTI ve Ark., Humeral Baş Depresör Kas Ko-Aktivasyon Eğitimi
GİRİŞ
%15-%22 arasında değşen prevalansı le toplumda en
sık görülen muskuloskeletal problemlerden kncs olan
kronkleşmş omuz ağrısının öneml sebeplernden brs,
rotator manşet (RM) kas yırtıklarıdır.1 RM yırtıklarının er-
ken dönem tedavs konservatf olup Level 1 ve 2 oral anal-
jezkler, non-sterod antn amatuar laçları, gerekl se
kortkosterod enjeksyonlarını ve fzyoterap yöntemler-
n çerr.2 Bu tedav yöntemlernn uygulanmasına karşın
RM yırtığı olan hastalarda, abdüksyon hareket sırasında
sıklıkla ağrı şddetnde artma gözlenr.3 Ağrıdak bu artış,
knetk ve knematk faktörlern semptomları alevlendr-
dğn düşündürmektedr.3 Çeştl radyograf yöntemlerne
dayanan çalışmalarda, bu spesfk ağrı şeklnn açığa çık-
masında, abdüksyon hareket sırasında yetersz humeral
baş depresyonunun etkl olduğu rapor edlmştr.4,5 RM
yırtığı olan hastaların, humeral baş depresörler olarak ha-
reket eden omuz kaslarının aktf katkısıyla özellkle abdük-
syon hareket sırasında subakromyal dokuların mekank
boşaltılmasından fayda sağlayablecekler bldrlmştr.6
Hem sağlıklı kşlerde hem de RM lezyonu hastalarda, del-
tod aktvasyonu çoğunlukla kranal yöndek kuvvet kolu-
nun br sonucu olarak subakromyal daralmaya yol açar
ve humerusu yukarı doğru çeker.7 Sağlıklı breylerde RM
aktvtes abdüksyon kuvvetlern medal yönde oryante
ederek ortaya çıkan kuvvet glenod fossa çne düşürür
ve glenohumeral stablte sağlanır. Semptomatk RM yır-
tığı olan hastalarda, glenohumeral eklem çevresndek kas
moment denges bozulur ve bu da moblte ve stablte ara-
sında br uyumsuzluğa neden olur:8
) Azalan RM abdüktör kuvvetlern telaf etmek çn ab-
düksyon sırasında deltod kas aktvasyonunda artış olur.8
) RM dsfonksyonu nedenyle glenohumeral stabltede
azalma olur.8
Bu mekanzma kombnasyonlarının, hastalarda hume-
rusun aşırı kranalzasyonuna (proksmal mgrasyon) ve
subakromyal dokuların ağrılı sıkışmasına neden olduğu
varsayılmıştır. Glenohumeral stabltey esk halne getr-
mek çn, daha kaudal olarak yönlendrlmş moment kol-
larına sahp kol addüktörler, bu subakromyal daralmayı
azaltmak çn hastalarda aktf kol abdüksyonu sırasında
aktve edlmeldr.9 Bu “out-of-phase” addüktör aktvasyo-
nu (ko-aktvasyon) hem model smülasyon çalışmalarında
hem de hasta deneylernde, özellkle medo-kaudal olarak
yönlendrlmş kuvvet vektörlerne sahp teres majör, pek-
torals major ve latssmus dors kasları çn rapor edlmş-
tr.8,9
Subakromyal daralma ve ağrıyı azaltmak çn adduktörle-
rn brlkte aktvasyonunun çelşkl etks, net kol abdüks-
yon torkunun azalması ve glenohumeral temas kuvvetnn
artmasıdır.9 Adduktor ko-aktvasyonu, hastalığın etyolojs
ve hastalıkla başa çıkma mekanzmalarına lşkn ç görü
sağlar ve aynı zamanda tanı ve klnk karar vermede uy-
gulanablr.9 Semptomatk RM yırtıklarını ayırt etmede,
omuz semptomları ve RM patolojler olan hastalarda et-
yolojk alt grupların tanımlanması çn pratk br önlem
olarak potansyel değere sahptr. Ayrıca tedav etklernn
objektf olarak değerlendrlmesnde faydalı olablr.7-9 Su-
bakromyal ağrı sendromu, RM tendnopats gb çeştl
durumlarda etks ncelenmş olmasına karşın orta bü-
yüklükte RM yırtığı olan kşlerde humeral baş depresör
kas ko-aktvasyon eğtmnn etks ncelenmemştr.8,9 Bu
bağlamda lteratürdek lk çalışma olan araştırmamızın
amacı, orta büyüklüktek (1-3 cm) RM kas yırtığı sonrası
artroskopk rotator manşet onarımı (ARMO) uygulanan
breylerde humeral baş depresör kas ko-aktvasyon eğt-
mnn etksn ncelemektr.
GEREÇ VE YÖNTEM
Çalışma Dzaynı
Bu çalışma randomze kontrollü, tek kör çalışma olarak
planlandı. CONSORT 2010 Kılavuzuna dayanılarak dü-
zenlenen çalışma protokolü, NCT04154592 (clncaltrals.
gov) ID numarası le kayıt altına alındı. Çalışmaya katıl-
mayı gönüllü olarak kabul eden ve orta büyüklükte RM
kas yırtığı sonrası ARMO uygulanan 24 hasta Faz 1 eğ-
43
Sakarya Tıp Dergisi 2021;11(1):42-52
KARARTI ve Ark., Humeral Baş Depresör Kas Ko-Aktivasyon Eğitimi
44
tmler sonrası, blok randomzasyon yöntem le 2 gruba
ayrıldı.10,11 Bu gruplar sırasıyla tedav grubu [Konservatf
tedavye ek olarak humeral baş depresör kas ko-aktvasyon
eğtm (KT+Ko-aktvasyon)] ve kontrol grubudur [sadece
konservatf tedav (KT)].
Her k grubun da konservatf tedav programı, Amerkan
Omuz ve Drsek Terapstler Derneğnn ARMO sonrası
rehabltasyon süreçler hakkında 2016 yılında yayınlamış
oldukları rehber eğtm programına göre dzayn edld.12
Ev egzersz şeklnde düzenlenen post-operatf rutn Faz
1 (0-6. ha alar arası) eğtmlern tamamlayan ve dahl
edlme krterlern karşılayan breylern Faz 2 (6-12. ha a-
lar) eğtmler aynı araştırmacı (CK) tarafından supervze
olarak yapıldı. Çalışmaya katılmayı kabul eden hastalar,
aynı araştırmacı (ÇB) tarafından Faz 1 eğtmler sonrası
(6. ha a tamamlandıktan sonra) ve Faz 2 eğtmler son-
rası (12. ha a tamamlandıktan sonra) gruplara kör olarak
değerlendrldler.
Randomzasyon Teknğ
Tanı krterlern karşılayan, orta büyüklükte RM kas yır-
tığı sonrası ARMO uygulanan ve rutn Faz 1 eğtmlern
uyum çersnde (≥%80 uyum oranı) tamamlayan brey-
ler, çalışma dzaynı çn uygun bulundu. Her ardışık hasta,
blok randomzasyon yöntem le KT+Ko-aktvasyon veya
sadece KT grubuna rastgele atandı. 24 hastayı KT+Ko-ak-
tvasyon ve sadece KT olmak üzere k farklı gruptan brne
rastgele atayablmek çn çeştl statstk programlarından
yararlanılablr.10,11 Çalışmamızda MedCalc 11.5.1 paket
programı terch edld.11 MedCalc 11.5.1 paket programın-
da 1 le 2 arasında rastgele 12 tane sayı üretlerek 1 geld-
ğnde lk hasta KT+Ko-aktvasyon grubuna, knc hasta
sadece KT grubuna; 2 geldğnde se lk hasta sadece KT
grubuna knc hasta KT+Ko-aktvasyon grubuna atandı.
Böylece her blokta k brey olacak şeklde atama şlem
tamamlandı.11
Körleme Prosedürü
Her k grubun da Faz 2 egzerszler le ko-aktvasyon eğ-
tmler aynı araştırmacı (CK) tarafından uygulandığından
çalışmamız, ç kör çalışma düzenne uygun değld. Has-
tanın grup numarasının belrlendğ prosedür, çalışmaya
dahl olmayan ve çalışma prosedürünü blmeyen br sekre-
ter tarafından denetlend. Daha sonra hasta, değerlendr-
meler yapan hekme (ÇB) yönlendrlerek Faz 2 eğtmler
önces gerekl anket ve testler tamamlandı. ÇB, breylern
hang grupta olduklarından haberszd (tek kör).10 Tüm b-
reyler, lk değerlendrmelerden sonra lgl eğtmler çn
fzyoterapste (CK) yönlendrldler. Atandıkları grubun
özellklerne göre her brey ev egzerszlerne (Faz 1) ek ola-
rak 6 ha alık tedav döngüsünün (Faz 2+Katılımcı tedav
grubundaysa ek olarak ko-aktvasyon eğtm) ardından,
lk değerlendrmey yapan ÇB tarafından tekrar değerlen-
drld.Supervze eğtmler önces ve sonrası değerlendr-
melerde aynı prosedürler ve kayıt formları kullanıldı.10
Katılımcılar
Ortoped ve Travmatoloj Polklnğne başvuran 24 omuz
hastası çalışmaya dahl edld. Çalışmaya dahl edlme
krterler; 18-65 yaş arasında brey olmak,Faz 1 eğtmle-
rn uyum çersnde tamamlamak, radyolojk yöntemler
(MRG) ve klnk testler (devamlılık testler) sonucu hekm
tarafından orta büyüklükte (1-3 cm) RM kas yırtığı tanısı
almak, cerrah yöntem olarak ARMO uygulanmak, blg-
lendrlmş gönüllü onam formu ve lgl değerlendrme
ölçekler çn Türkçe konuşma yetsne sahp olmak, Mn
Mental Durum Testnden 24 üzer skora sahp olmak ve
çalışmaya katılmaya gönüllü olmak şeklnde belrlend.8-10
Çalışmaya dahl edlmeme krterler; dabetus melltus
varlığı, yağlı dejenerasyon sını amasına (Goutaller sı-
nı aması) göre evre 3 ve daha üstü sevyede olmak,mo-
blzasyon çn kontraendkasyon oluşturablecek herhang
br durumun varlığı (hpermoblte, travma, n amasyon
vb.),vsual, verbal, kogntf defektler (afaz, unlateral neg-
lect vb.), nörolojk herhang br problemn varlığı, serv-
kal dsk herns varlığı, etklenen tara a geçrlmş omuz
fraktürler, parsyel RM yırtığı varlığı, etklenen tara a
geçrlmş cerrah öyküsü, adezv kapsült varlığı, osteoart-
rt, romatod artrt veya sstemk n amatuar herhang br
Sakarya Tıp Dergisi 2021;11(1):42-52
KARARTI ve Ark., Humeral Baş Depresör Kas Ko-Aktivasyon Eğitimi
45
problemn varlığı,travmatk omuz nstabltes (subluksas-
yon-dslokasyon) öyküsü, tanı önces 6 ha alık süre çnde
etklenen taraf çn kortkosterod enjeksyonu uygulan-
ması şeklnde belrlend.8-10
Etk Kurul İzn
Çalışmamız, Selçuk Ünverstes Sağlık Blmler Fakül-
tes Grşmsel Olmayan Klnk Araştırmalar Etk Kurulu
tarafından onaylandı (2020-622). Çalışma önces tüm b-
reylern yazılı ve sözlü onamları alındı ve ayrıca çalışma
Helsnk Bldrges’ne uyumlu şeklde gerçekleştrld.
Değerlendrme Yöntemler
Tüm breylern sosyodemografk özellkler kaydedld.
Supervze eğtmler önces ve sonrası ağrı değerler gör-
sel analog skala (VAS) le; eklem hareket açıklık değerler
(ROM) se unversal gonyometre ledeğerlendrld.13,14
Görsel Analog Skala (VAS)
Katılımcıların sırasıyla strahat, aktvte, Neer Test ve
Kennedy-Hawkns test sırasında omuz eklemnde hsset-
tkler ağrı şddet, VAS le değerlendrld. VAS, herhang
br dlnn olmaması nedenyle kullanımı kolay olan br
skaladır ve klnklerde sıklıkla uygulanmaktadır. Breyler-
den test sırasında hssettkler ağrıyı 10 cm’ lk ölçekte “0”
(ağrı yok) ve “10” (dayanılmaz ağrı) olacak şeklde tar e-
meler stend.13
Eklem Hareket Açıklık Değerler (ROM)
Çalışmaya katılan tüm breylern  eksyon, abduksyon,
nternal rotasyon ve eksternal rotasyon olmak üzere omuz
ROM’ları unversal gonyometre le değerlendrld. Gon-
yometrk ölçüm, klnkte ROM değerlendrlmesnde sık-
lıkla kullanılan br yöntemdr.14 Eklem hareket sınırının
değerlendrlmesne ek olarak fonksyonel kapastey sap-
tamak, tedav programına karar vermek ve tedavnn et-
knlğn belrlemek amacıyla da kullanılmaktadır.14
Gonyometre ölçümler, breyler sırt üstü yatış pozsyonun-
da ken yapıldı.14 Fleksyon hareketnn ROM değerlendr-
mesnde pvot nokta humerusun büyük tüberkülü, hare-
ketl kol se humerusun lateral kondlne doğru, humerus
orta çzgsne paralel olacak şeklde yerleştrld. Abduk-
syon hareket çn, pvot nokta akromyona, hareketl kol
se humerusun anteror orta çzgsne paralel olacak şekl-
de ölçüm yapıldı. Eksternal ve nternal rotasyon çn se,
omuz 90º abduksyon ve drsek 90º  eksyonda breylern
üst ekstremtes pozsyonlandı. Sabt kol yere paralel ken
hareketl kol 3. metakarpofalangeal eklemn uzun eksenn
takp ett.14 Tüm ölçümlerde AROM değerlendrld.
Tedav Yöntemler
Konservatf Tedav Yöntemler
Her k grubun da konservatf tedav programı, Amerkan
Omuz ve Drsek Terapstler Derneğ‘nn ARMO sonrası
rehabltasyon süreçler hakkında 2016 yılında yayınlamış
oldukları rehber eğtm programına göre dzayn edld.12
Faz 1 Eğtm (0-6. ha alar)
Lteratürde ARMO sonrası çoğunlukla mmoblzasyon
dönem olarak düşünülen dönemdr.12 Çalışmamızda da
ev egzersz ve mmoblzasyon dönem olarak planlanan
Faz 1 dönem, hasta eğtmn, modalteler, pasf ROM’
u ve mmoblzasyon yöntemlern çeren dönem olarak
planlandı. Bu dönem klnk çalışmaya bağlı olmaksızın
ARMO sonrası benzer eğtmler çerdğnden bu dönem
tamamlayan 24 katılımcı çalışmaya ve randomzasyona
dahl edld.Hekm rutn olarak bu dönemde hastalardan
eğtme uyum süreçlern ve kullanmak zorunda kaldıkları
medkal yöntemler kaydetmeler çn günlük tutmalarını
sted. Günde toplam 1 saat egzersz ve temzlk şlerne
ayrıldı. Ger kalan 23 saat mmoblzasyon süres olarak
düşünüldü. Bu faz sırasındak uygulamalar sırasıyla şun-
lardır:
) Hasta eğtmnde patolojnn ve tedav prosedürünün
hasta tarafından kavranılması amacıyla RM kaslarının yer
ve görevler anatomk görseller vasıtasıyla hasta ve alesne
anlatıldı. Re-rüptür oranının sıklığı nedenyle hekm-fz-
yoterapst-hasta arasında sıkı br kooperasyon gerektğ,
her br fazda alınacak koruyucu önlemler aktarıldı. Breys
Sakarya Tıp Dergisi 2021;11(1):42-52
KARARTI ve Ark., Humeral Baş Depresör Kas Ko-Aktivasyon Eğitimi
46
kullanım şekl, temzlk şlernn nasıl yapılacağı konusun-
da blglendrme yapıldı.12
) Özellkle lk 72 saatlk dönemde opod kullanımı ve
post-operatf ağrıyı azalttığı blndğnden hastalardan
omuz bölgelerne k saate br 20 dakka soğuk uygulama-
ları stend.12
) Kasların EMG aktvtelern %15’ n altında tutacak eg-
zerszler seçld. Tanımlanan her egzersz, br set 10 tekrar
olmak üzere 3 set şeklnde yapıldı. Setler arası 1 dakka,
farklı egzerszler arasında se 3 dakka dnlenme süres
uygulandı. Faz 1 dönem olduğu çn korumanın öncelkl
olduğu ve tüm egzerszlern ağrı sınırında yapılması gerek-
tğ belrtld.12 Uygulanan egzerszler sırasıyla; pendulum
egzerszler, masa kenarında pasf  eksyon ve abduks-
yon germe, ayakta maksmum 120°’ ye kadar (tolere ede-
meyenlerde 90°) pasf öne elevasyon, maksmum 30°’ ye
kadar 20° abduksyonda pasf eksternal rotasyon, self yar-
dımlı supn pozsyonda öne elevasyon, wand le yardımlı
eksternal ve nternal rotasyon ve aktf servkal hareketlern
yapılmasıdır.12
Çalışmamızda mmoblzasyon yöntem olarak “Velpeau
bandajı” seçld. Hastaların 23 saat boyunca bandajı kul-
lanmaları stend.15
Faz 2 Eğtm (6-12. ha alar)
Tüm hastalar Faz 1 eğtmlern ev ortamında tamamladık-
tan sonra dahl edlme krterlern karşılamaları durumun-
da supervze Faz 2 eğtmler çn Fzyoterap ve Rehab-
tasyon klnklerne başvurdular. Bu faz başlamadan önce
Velpeau bandajı tekrar kullanılmamak üzere çıkarıldı. Fz-
yoterapst (CK) tarafından Faz 2 eğtmnn uygulanması
sırasında kasların EMG aktvtelern %29’ un altında tuta-
cak egzerszler seçld.12 Ha ada 5 gün her seans yaklaşık
90 dakka olacak şeklde planlama yapıldı. Tanımlanan her
egzersz, br set 10 tekrar olmak üzere 3 set şeklnde ya-
pıldı. Setler arası 1 dakka, farklı egzerszler arasında se
3 dakka dnlenme süres uygulandı. Ev ortamında omuz
bölgesne k saate br 20 dakka soğuk uygulamasına de-
vam edld. Belrtlen egzerszler ev ortamında da hastalara
ödev şeklnde verld ve günlük vasıtasıyla tedavye uyum
gözlemlend.12
Bu faz sırasında uygulanan eğtmler sırasıyla; omuz böl-
gesne 20 dakka soğuk uygulama, 20 dakka Konvansyo-
nel TENS (60-120 Hz. arası) uygulaması, deltod ve bseps
kasları çn yumuşak doku masajı (3 dakka), skapula ve
glenohumeral eklem moblzasyonları (Grade A-B), ayak-
ta duruşta duvarda havlu kaydırma ve duvarda toz alma
egzersz, wand le yardımlı 120°‘ ye kadar blateral omuz
elevasyonu, 9. ha adan sonra artan abduksyon açılarında
eksternal rotasyon, abduksyonda nternal rotasyon, ho-
rzontal adduksyon ve fonksyonel nternal rotasyon (el
dorsumu lumbalde ve daha yukarıda) egzerszler, VAS’ a
göre aktvte sırasında 2 brm ve altında ağrıya ulaşıldı-
ğında sırt üstü ve yan yatış pozsyonlarında ve RM/deltod
dengesn sağlamak çn drsek  eksyonda kısa kaldıraç
kolunda kuvvetlendrme eğtmler, parmak merdve-
n egzerszler, 0.5 kg le başparmak yukarıda “Full Can
pozsyonunda kuvvetlendrme eğtm, statk quadrpedal
pozsyonunda kapalı knetk zncr eğtmler, perskapular
kasların, deltodn ve trapezn zometrk egzerszler, pos-
teror kapsül germe, aktf elevasyon dereces arttıkça göğüs
sevyesnde deltod, RM ve skapular kasların aktvasyon
eğtmler çn dört anahtar egzersz uygulaması:12
) (Maksmum kırmızı renk elastk bant yardımı le ekster-
nal rotasyon (nfraspnatus ve teres mnör),
) İnternal rotasyon (subskapulars),
) Deltod ve perskapular kas eğtm,
v) Kısa kol kaldıraçta öne elevasyon ya da öne uzanma
(anteror deltod ve supraspnatus).
Humeral Baş Depresör Kas Ko-Aktvasyon Eğtm
Tedav grubundak breylere, 6 ha alık Faz 2 (6-12. haf-
talar) eğtmlerne ek olarak Faz 2 eğtmnn başladığı 6.
ha adan tbaren “Humeral Baş Depresör Kas Ko-aktvas-
yon Eğtm” senkronze şeklde uygulandı. Ko-aktvasyon
eğtm çn standart br test ve eğtm protokolü kulla-
nıldı.9 Abdüksyon hareket sırasında skapulaya göre hu-
merusun kranokaudal pozsyonuna doğrudan etk eden
47
kasların aktvasyon modeller temel alınarak bu modellere
uygun eğtm verld.6 Humeral baş depresör kaslar, güç-
lüden zayıfa doğru sırasıyla teres majör, latssmus dors
ve pektorals majördür. Humeral baş depresyonuna katkı-
da bulunan dğer kasların (nfraspnatus ve subskapulars
kaslarının alt l er) EMG Bofeedback chazı le eğtlmes
nvazv ğne elektrotlar gerektrdğnden, eğtm programı
teres majör, latssmus dors ve pektorals major kaslarıyla
sınırlandırıldı.2,6
Ko-aktvasyon eğtm çn nöromusküler temell br eğ-
tm aracı olan EMG Bofeedback [Chattanooga Group
Inc., Chattanooga, TN] (EMG-BF) chazından faydalanıl-
dı. EMG-BF, yüzeyel elektrotlar vasıtasıyla kas ç myoe-
lektrksel snyaller görsel ve ştsel değerlere dönüştürerek
kasın re-edukasyonunu sağlayan br chazdır.16 Kas kont-
raksyonu sırasında sarkolemmanın depolarzasyonu le
meydana gelen Motor Ünte Aksyon Potansyel (MÜAP),
EMG-BF chazının göstergesnde mkrovolt cnsnden
gösterlr.16
Katılımcıda başarma algısının ve odaklanmanın artırılma-
sı amacıyla, ko-aktvasyon eğtmne başlanmadan önce
humeral baş depresör kasların anatoms görseller yardımı
le hastalara tar end. EMG-BF uygulaması çn hastalar,
sessz ve sakn br tedav klnğne alınarak dış ortam le
lşkler kesld. Uygulama yapılmadan önce clt alkollü
pamuk le temzlend. Uygulamada, Stmrodes® 3.2 cm ça-
pında elektrotlar kullanıldı.17 Teres majör çn, aktf elekt-
rotlardan br skapulanın nferor açısının 1 santmetre su-
perolateralne, dğer humerusun küçük tüberkülü üzerne
yerleştrld. Latssmus dors çn aktf elektrotlardan br,
skapulanın alt açısının br santmetre altındak kas karnı-
na, dğer lakkrstanın 1 santmetre üzerne yerleştrld.
Pektorals major çn se, elektrotlardan br sternal parça
venter kısmının 2/3 lateral bölümüne, dğer se üçüncü
kostanın kostokondral eklem üzerne yerleştrld.10
Hastalar chazı rahatlıkla göreblecek konumda ve oturur
şeklde pozsyonlandılar. Çalışma hedef “Hedef belr-
le” butonu le belrlenmeden önce katılımcılar tarafından
humeral baş depresör kasların en az üç (beş adede kadar)
tekrar Maksmum İzometrk Kasılması (MVIC) gerçek-
leştrld. Bu alışma tekrarları arasında 1 dakka dnlenme
peryodu uygulandı. En yüksek EMG-BF mkrovolt değer,
çalışma hedefn belrlemede gerekl skor olarak seçld.
Tüm breylern MVIC değerlernn hesaplanmasında, ska-
pular düzlemde 45°’lk elevasyon hareket esas alındı.16,17
Teres majör ve latssmus dors MVIC’ ler çn hastalar-
dan 45°’lk elevasyon hareket sırasında kola ç rotasyon,
adduksyon ve ekstansyon yaptırmaya odaklanarak omzu
arkaya doğru çekmeye çalışmaları stend. Pektorals ma-
jör MVIC çn de hastaların  eksyon, ç rotasyon ve ad-
duksyon hareketne odaklanarak omuzu öne ve çer doğ-
ru çekmeye çalışmaları stend. Görsel ger bldrmler çn
chazın ekranında yer alan keskl çzglerden ve ştsel ger
bldrm çn snyal sesnden yararlanıldı.16,17
Yapılan çalışmada, humeral baş depresör kaslarda ko-ak-
tvasyon artışı amaçlandığı çn alışma tekrarları sırasında
belrlenen hedef MVIC, %50 artırılarak yen hedef belr-
lend. Hastaya, lgl hareketler yaparken keskl çzglern,
hedef çzgnn altında kalmaması gerektğ anlatıldı.16,17
Her hastaya lk gün bu 1 saatlk alışma ve odaklanma
eğtm verldkten sonra Faz 2 eğtmlerne geçld. Faz 2
eğtmlerne geçmek çn her br hastanın ko-aktvasyonu
doğru br şeklde uygulandığından emn olundu. Faz 2
eğtmler sırasında fzyoterapst le her seans önces ka-
tılımcıların ko-aktvasyonu gerçekleştreblme kapasteler
değerlendrld. Gerekrse, egzerszler doğru yapılana ka-
dar EMG-BF chazı kullanılarak fzyoterapst le ek dene-
meler yapıldı. Ha alık telefon görüşmes le katılımcılara
ko-aktvasyon eğtm çn odaklanmayı ev ortamında
da çalışmaları gerektğ ve gereken prosedür hatırlatıldı.
Ko-aktvasyon eğtmnn ev ödev bölümüne hastaların
uyumunu saptamak çn günlük tutturuldu.16,17
KT+Ko-aktvasyon grubundak breylerden, Faz 2 eğtm-
nn glenohumeral egzerszlernden önce EMG-BF chazı-
Sakarya Tıp Dergisi 2021;11(1):42-52
KARARTI ve Ark., Humeral Baş Depresör Kas Ko-Aktivasyon Eğitimi
Sakarya Tıp Dergisi 2021;11(1):42-52
KARARTI ve Ark., Humeral Baş Depresör Kas Ko-Aktivasyon Eğitimi
48
nın görsel ve ştsel uyarıları le teres majör, latssmus dor-
s, pektorals majör kaslarını yukarıda bahsedlen şeklde
steml olarak aktve etmeler stend. Tüm glenohumeral
egzerszlern, humeral baş depresör kasların ko-aktvas-
yonu bozulmadan yapılması gerektğ fade edld ve chaz
yardımıyla performans kontrol edld. Öte yandan, sadece
KT grubundak breylern teres majör, latssmus dors ve
pektorals majör kaslarını hareketler sırasında aktve et-
memes gerektğnden ha alık olarak 1 kerelğne bu has-
taların sadece EMG-BF MVIC değerler ölçülerek MVIC’
n % 15’ n altında olduğundan emn olundu.16,17
Örneklem Büyüklüğü
Orta büyüklüktek RM kas yırtığı sonrası ARMO uygu-
lanan breylerde humeral baş depresör kas ko-aktvasyon
eğtmnn etksnn ncelendğ herhang br çalışma lte-
ratürde mevcut değldr. Bu nedenle çalışmamızda örnek-
lem büyüklüğünün saptanmasında Overbeek ve ark.’ nın
çalışma sonuçları referans alındı.18 Overbeek ve ark. hu-
meral baş depresör kasların artmış ko-kontraksyonunun,
subakromyal ağrı sendromundak klnk seyr le lşks-
n ncelemşlerdr. Bu çalışma sonuçlarına göre genş etk
büyüklüğü hesaplandı. G*Power So ware (Verson 3.1.9.2,
DüsseldorfUnversty, Düsseldorf, Germany) le yapılan
analzde, 0.8’lk etk büyüklüğünde, % 95 güven aralığında
ve % 80 güçte 2 grupta mkst dzaynda tekrarlı ölçümler
ANOVA test yapablmek çn her gruba 12 brey olmak
üzere toplam 24 breyn dahl edlmes gerektğ saptandı.
İstatstksel Analz
Verlern statstksel analznde  e IBM® SPSS® Statst-
csfor Wndows so ware (ver. 22.0; IBM Corp., NY, USA)
yazılımı kullanıldı. Tüm sonuçlar çn tedavye nyet
prensb ve protokol başına analzler gerçekleştrld. Sa-
yısal değşkenlern normal dağılıp dağılmadıkları, görsel
(hstogramlar, olasılık grafkler) ve analtk yöntemler
(Kolmogorov-Smrnov/Shapro-Wlk test) kullanılarak
belrlend. Normal dağılım gösteren verler çn paramet-
rk analz yöntemler kullanıldı. Tanımlayıcı statstkler
sürekl sayısal değşkenler çn mnmum-maksmum ve
ortalama±standart sapma (ortalama±SS) olarak; katego-
rk değşkenler çn oran (%) olarak fade edld. Gruplar
açısından temel parametreler bağımsız örneklem t test
(yaş, vücut kütle ndeks) ve χ2 test (cnsyet dağılımı,
domnant taraf, etklenen taraf, ev egzerszler sırasında
günlük tutma vasıtasıyla tedavye uyum) kullanılarak kar-
şılaştırıldı. Tedav önces ve sonrası grup ç farklılıkların
saptanmasında eşleştrlmş örneklem t test kullanıldı.
Mkst dzaynda k yönlü tekrarlı ölçümler varyans analz
(ANOVA) [bağımsız faktör grup: KT+Ko-aktvasyon gru-
bu ve sadece KT grubu; tekrarlanan faktör zaman: tedav
önces ve tedav sonrası] zamana bağlı değşm ve grupx-
zaman etkleşmler açısından skorları karşılaştırmak çn
kullanıldı. Etk büyüklükler (f) “partal eta squared” ola-
rak fade edld [f = 0.10 (küçük etk büyüklüğü), f = 0.25
(orta etk büyüklüğü) ve f = 0.40 (genş etk büyüklüğü)].
Grup, zaman veya grupxzaman etkleşm çn saptanan
öneml farklılıklarda Bonferron post-hoc test kullanıldı.
Tüm analzler çn statstksel anlamlılık değer p<.05 ola-
rak ayarlandı.
BULGULAR
Orta büyüklükte RM kas yırtığı sonrası ARMO uygulanan
24 brey çalışmaya dahl edld. Katılımcıların tanımlayıcı
statstkler Tablo 1’ de gösterld. İncelenen gruplar temel
parametreler açısından benzerd p>.05 ve bu durum grup-
ların homojen dağıldığını ortaya koydu. Toplam 42 gün-
lük ko-aktvasyon eğtmnn ev ödev bölümüne uyum
oranının se KT+Ko-aktvasyon grubu çn %90.47 olduğu
bulundu.
Ağrı Değşken Açısından Gruplar Arası Karşılaştırma
Analzler, her k tedav programının da faydalı etkler
sağladığını gösterd (p<.05). Dört farklı durum üzernde
gerçekleştrlen ANOVA, hem grup etks (p<.001) hem de
tedav etks (p<.001) ortaya çıkardı. Grup ve tedav ara-
sında da statstksel olarak anlamlı br etkleşm saptandı
(p <.05). Grup ç değerlendrmelerde tüm ölçümler çn
her k tedavnn de etkl olduğu saptandı (p<.001). Tüm
pozsyonlar açısından KT+Ko-aktvasyon grubundak y-
49
Sakarya Tıp Dergisi 2021;11(1):42-52
KARARTI ve Ark., Humeral Baş Depresör Kas Ko-Aktivasyon Eğitimi
leşmenn daha yüksek olduğu saptandı (p <.05, Tablo 2).
Eklem Hareket Açıklık Değerler Açısından Gruplar
Arası Karşılaştırma
Uygulanan her k tedavnn de ROM değerler açısından
faydalı sonuçlara yol açtığı saptandı (p<.05). ANOVA,
nternal rotasyon hareket dışında dğer 3 farklı ROM öl-
çümünde hem grup etks (p<.001) hem de tedav etks
(p<.001) ortaya çıkardı. Grup ve tedav arasında da stats-
tksel olarak anlamlı br etkleşm bulundu (p<.05). Grup
ç değerlendrmelerde tüm ölçümler çn her k tedavnn
de etkl olduğu saptandı (p<.001). Fleksyon, abduksyon
ve eksternal rotasyon hareketlerndek yleşme açısın-
dan KT+Ko-aktvasyon grubunun üstün olduğu görüldü
(p<.05, Tablo 3).
Tablo 1. İlk Değerlendirmede Katılımcıların Tanımlayıcı Özellikleri (Grup Ortalamaları ve Gruplar Arası Karşılaştırmalar)
KT+Ko-aktivasyon Sadece KT p
Kadın (%) 11 (91.7) 11 (91.7) 1.0 a
Yaş (SS; min-max) 46.58 (7.47; 36-61) 50.25 (7.37; 36-62) .23 b
VKİ (SS; min-max) 26.4 (4.48; 17.9-39.1) 25.1 (4.12; 18.4-36.5) .21 b
Dominant taraf sağ (%) 12 (100.00) 12 (100.00) 1.0 a
Etkilenmiş taraf sağ (%) 12 (100.00) 12 (100.00) 1.0 a
Faz 1 egzersizlerine uyum (%) 36/42 gün (85.71) 42/42 gün (100.00) .04 a *
Faz 2 egzersizlerine uyum (%) 34/42 gün (80.95) 41/42 gün (97.61) .02 a *
Ko-aktivasyon eğitimine uyum (%) - 38/42 gün (90.47) -
VKİ: Vücut kütle indeksi; SS: Standart sapma; a χ2 testi; b Bağımsız örneklem t testi; %: Yüzde; min-max: Minimum-mak-
simum; KT+Ko-aktivasyon: KT+Ko-aktivasyon: Konservatif tedaviye ek olarak humeral baş depresör kas ko-aktivasyon
eğitimi; KT: Sadece konservatif tedavi.
Tablo 2. Ağrı Değişkeni Açısından Tedavi Öncesi ve Sonrası Gruplar Arası Karşılaştırma
Sadece KT grubu KT+Ko-aktivasyon Grubu p2 değeri
Önce Sonra p1 değeri Önce Sonra p1 değeri Zaman Grup×Zaman
İstirahat 5.08±1.37 3.28±1.52 <.001 5.66±1.15 2.45±0.44 <.001 <.001 (0.912) .049 (0.311)*
Aktivite 7.16±1.33 3.96±0.82 <.001 7.50±1.00 2.48±0.58 <.001 <.001 (0.923) .008 (0.493)*
Neer 7.33±1.43 4.49±0.99 <.001 7.16±1.19 2.88±0.86 <.001 <.001 (0.922) .009 (0.488)*
Kennedy-Hawkins 8.33±0.88 5.78±0.87 <.001 8.16±0.57 3.87±0.48 <.001 <.001 (0.989) .003 (0.542)*
VAS: Görsel Analog Skalası; p1: eşleştirilmiş örneklem t testi; p2: Mikst dizaynda iki yönlü tekrarlı ölçümler varyans analizi (ANO-
VA). Değerler ortalama±standart sapma şeklinde ifade edildi. Parantez içindeki veriler etki büyüklüklerini tari er; KT+Ko-aktivasyon:
KT+Ko-aktivasyon: Konservatif tedaviye ek olarak humeral baş depresör kas ko-aktivasyon eğitimi; KT: Sadece konservatif tedavi.
Tablo 3. Eklem Hareket Açıklık Değerleri Açısından Tedavi Öncesi ve Sonrası Gruplar Arası Karşılaştırma
ROM Sadece KT grubu KT+Ko-aktivasyon Grubu p2 değeri
Önce Sonra p1 değeri Önce Sonra p1 değeri Zaman Grup×Zaman
Fleksiyon 98.66±12.40 123.23±8.75 <.001 97.25±8.51 137.42±5.12 <.001 <.001 (0.951) .047 (0.343)*
Abduksiyon 49.66±15.82 112.21±8.9 <.001 47.91±14.20 129.84±7.58 <.001 <.001 (0.942) .007 (0.502)*
Eksternal
Rotasyon 5.66±4.84 26.13±6.44 <.001 6.16±4.62 32.48±8.78 <.001 <.001 (0.925) <.001 (0.798)*
İnternal
Rotasyon 18.83±9.00 43.25±4.88 <.001 17.75±8.13 42.65±6.14 <.001 .896 (0.004) .499 (0.038)
ROM: Eklem Hareket Açıklığı; p1: eşleştirilmiş örneklem t testi; p2: Mikst dizaynda iki yönlü tekrarlı ölçümler varyans analizi (ANO-
VA). Değerler ortalama±standart sapma şeklinde ifade edildi. Parantez içindeki veriler etki büyüklüklerini tari er; KT+Ko-aktivasyon:
KT+Ko-aktivasyon: Konservatif tedaviye ek olarak humeral baş depresör kas ko-aktivasyon eğitimi; KT: Sadece konservatif tedavi.
Sakarya Tıp Dergisi 2021;11(1):42-52
KARARTI ve Ark., Humeral Baş Depresör Kas Ko-Aktivasyon Eğitimi
50
TARTIŞMA
Bu çalışma, orta büyüklüktek RM kas yırtığı sonrası
ARMO uygulanan breylerde humeral baş depresör kas
ko-aktvasyon eğtmnn etksnn ncelenmes amacıyla
planlandı. Çalışma sonuçlarına göre, konservatf tedav
programına, ko-aktvasyon eğtmnn eklenmesnn ağrı
ve eklem hareket açıklığı açısından olumlu etks vardır.
Semptomatk RM lezyonu olan hastalarda, semptomların
daha da kötüleşmesne yol açan predspozan faktörlerden
br deltod kastak aktvasyon artışıdır.7 Glenohumeral
eklem çevresndek kas moment denges anomallernden
dolayı ortaya çıkan moblte-stablte uyumsuzluğu, hume-
ral başın aşırı kranalzasyonuna yol açarak akromyohu-
meral mesafey daraltır ve fonksyonel yeterszlkler artı-
r.8,9 Semptomların haf etleblmes çn çeştl yöntemler
aranmakta olup, son zamanlarda etksnn ncelenmes
konusunda çalışmalara htyaç olduğu vurgulanan eğ-
tmlerden brs, humeral baş depresör kas ko-aktvasyon
eğtmdr.8,9 Byomekanksel analz çalışmalarında teres
majör, pektorals major ve latssmus dors kaslarının gle-
nohumeral egzerszler sırasında ko-aktvasyon sağlaması
gerektğ ancak bu şeklde medo-kaudal moment kolla-
rının oluşableceğ rapor edlmştr.8-10 Tartışmalı sonuç-
lar olsa da medo-kaudal moment kollarına sahp kol kol
addüktörlernn ko-aktvasyonu le glenohumeral moblte
ve stabltenn restorasyonunun sağlanableceğ düşünces
önem kazanmaktadır.9 Bu düşünce, çalışmamızın öneml
çıkış noktalarından brsdr. Çalışmamız orta büyüklükte-
k RM kas yırtığı sonrası ARMO uygulanan breylerde hu-
meral baş depresör kas ko-aktvasyon eğtmnn etksnn
ncelendğ lk çalışma olma özellğ taşıdığından sonuçla-
rımız EMG çalışmaları le desteklenmştr.
Wtte ve arkadaşlarının EMG’ ye dayalı çalışmaları, hume-
ral baş depresör kas ko-aktvasyon eğtmnn gerekllğ
konusundak sonuçlarımızı destekler ntelktedr.9 Yrm
sağlıklı ve 20 tam kat RM yırtığı olan toplam 40 katılımcı
le yapmış oldukları çalışmalarında, EMG kaydı sırasında
zometrk abduksyon ve adduksyon hareketlern ncele-
mşlerdr. Abduksyon ve adduksyon EMG sonuçları “Ak-
tvasyon Oranı (-1≤AO≤1)” olarak fade edlmş olup daha
küçük oranlar daha yüksek ko-aktvasyonu tar emekte-
dr. Tam kat yırtığı olan breylern kompansasyon meka-
nzması olarak abduksyon hareket sırasında daha yüksek
adduktor kas ko-aktvasyonu gösterdğn rapor etmşler-
dr.9 AO’ lar teres majör kası çn 0.3; latssmusdors kası
çn se 0.5 olarak bulunmuştur. Eğtm olarak verlmes-
nn yanı sıra bu AO’ ların semptomatk RM yırtığı olan
kşlern sağlıklılardan ayırt edlmesnde ndkatör olarak
kullanılableceğn fade etmşlerdr.9
Wtte ve arkadaşları, RM dsfonksyonlu hastalarda ab-
duksyon hareket sırasında akromyohumeral mesafedek
darlığın mnmze edleblmesnde humeral baş addük-
tör kas ko-aktvasyonunu potansyel br kompansasyon
mekanzması olarak görmüşlerdr.19 Bu düşünce üzerne
planladıkları br dğer EMG çalışmasında, strahat pozs-
yonunda akromohumeral mesafey ve aktf abdüksyon
ve addüksyon hareketler sırasında humeral translasyon
mktarındak farklılıkları değerlendrmşlerdr.19 RM yır-
tığı olan 20 hasta, subakromyal sıkışması olan 30 hasta
ve 10 kşlk kontrol grubu olmak üzere toplam 60 hasta
le çalışmalarını planlamışlardır. Tüm katılımcıların delto-
d, pektorals majör, latssmus dors ve teres majör akt-
vasyonları lgl hareketler sırasında EMG le kayıt altına
alınmıştır.19 Subakromyal aralığın RM yırtığı olan hasta-
larda, dğer breylere göre daha dar olduğunu fade etmş-
lerdr.19 Tüm deneklerde zometrk abdüksyon sırasında
ve daha az mktarda adduksyon sırasında subakromyal
daralmada artış ve ayrıca RM yırtığı olan hastalarda daha
fazla addüktör kas ko-aktvasyonu saptamışlardır.19 Erken
dönemde ko-aktvasyon artışının olması, RM kaslarında-
k yeterszlğn kompanse edlmesnde önemldr.20 Hu-
meral baş depresör kas ko-aktvasyon eğtmnn olumlu
etkler le lgl sonuçlarımız, ko-aktvasyon mktarının
artırılmasıyla RM kaslarının daha hızlı yleşmesne ola-
nak tanınmasıyla açıklanablr. Klnktek eğtmler sıra-
sında rekürrent aktvte vasıtasıyla yleşmenn hızlanması,
51
Sakarya Tıp Dergisi 2021;11(1):42-52
KARARTI ve Ark., Humeral Baş Depresör Kas Ko-Aktivasyon Eğitimi
ko-aktvasyon mktarını zamanla düşürecektr.21 Yırtık
olan RM kasları yleştkçe ko-aktvasyon azalması, gerek-
sz kassal aktvtenn lerleyen nhbsyonunu sağlayacak ve
çalışma sonuçlarımızda olduğu gb daha y fonksyonel
skorlar elde edleblecektr.21 Bu bağlamda Wtte ve arka-
daşlarının bahsedlen 2 byomekanksel çalışması, sonuç-
larımızın geçerllğn desteklemes açısından önemldr.9,19
Humeral baş depresör kas ko-aktvasyon artışının etk-
lern nceleyen br dğer çalışma Overbeek ve arkadaşla-
rına attr.18 Abduksyon hareket sırasında kol addüktör
kas ko-aktvasyonunun artırılmasının subakromyal ağrı
sendromunun (SAPS) tedavsnde etkl olableceğ düşün-
cesyle çalışmalarını planlamışlardır.18 İlk değerlendrme-
de ve yaklaşık 4 yıllık takpten sonra, SAPS’ lı 26 hastada
zometrk abdüksyon ve addüksyon görevler sırasında
latssmus dors, teres major, pektorals majör ve deltod
kasının EMG ölçümlern kaydetmşlerdr. Klnk seyr
VAS le takp edlmştr. Çalışma sonuçlarına göre latss-
mus dors ve teres majör kaslarının ko-aktvasyon artışı,
olumlu br SAPS seyr le lşkldr. Semptomlardak y-
leşmey se addüktör kas ko-aktvasyonunun artmasıyla
subakromyal mesafenn genşlemesyle açıklamışlardır.18
Çalışmamızın lmtasyonu yaş le lgldr. Hastaların yaş
dekatlarının gruplanarak skorların analz edlmes, so-
nuçların daha objektf ve genelleneblr olması açısından
öneml olablr. Sonuç olarak humeral baş depresör kas
ko-aktvasyon eğtmnn konservatf tedav programına
eklenmesnn; strahat, aktvte, Neer ve Kennedy-Haw-
kns olmak üzere 4 farklı pozsyonda ağrının azaltılması-
na olumlu etks vardır. İnternal rotasyon hareket dışında
eksyon, abduksyon ve eksternal rotasyon eklem hareket
açıklığının artırılmasında olumlu etks vardır.
Çalışmamız, Selçuk Ünverstes Sağlık Blmler Fakül-
tes Grşmsel Olmayan Klnk Araştırmalar Etk Kurulu
tarafından onaylandı (2020-622). Çalışma önces tüm b-
reylern yazılı ve sözlü onamları alındı ve ayrıca çalışma
Helsnk Bldrges’ne uyumlu şeklde gerçekleştrld.
Sakarya Tıp Dergisi 2021;11(1):42-52
KARARTI ve Ark., Humeral Baş Depresör Kas Ko-Aktivasyon Eğitimi
52
1. Andersson HI, Ejlertsson G, Leden I, Rosenberg C. Chronc pan n a geographcally defned
general populaton: studes of d erences n age, gender, socal class, and pan localzaton.
Cln J Pan 1993;9:174-182.
2. Steenbrnk F, de Groot JH, Veeger HE, van der Helm FC, Rozn PM. Glenohumeral stablty
n smulated rotator cu tears. J Bomech 2009;42:1740-1745.
3. de Wtte PB, Overbeek CL, Navas A, Nagels J, Rejnerse M, Nelssen RG. Heterogeneous MR
arthrography fndngs n patents wth subacromal mpngement syndrome – Dagnostc
subgroups? J Electromyogr Knesol 2016;29:64-73.
4. Deutsch A, Altchek DW, Schwartz E, Ots JC, Warren RF. Radologc measurement of su-
peror dsplacement of the humeral head n the mpngement syndrome. J Shoulder Elbow
Surg 1996;5:186-193.
5. Grachen H, Bonel H, Stammberger T, Haubner M, Rohrer H, Englmeer KH, Reser M,
Ecksten F.  ree-dmensonal analyss of the wdth of the subacromal space n healthy sub-
jects and patents wth mpngement syndrome. AJR Am J Roentgenol 1999;172:1081-1086.
6. Overbeek CL, Kolk A, de Groot JH, et al. Altered Cocontracton Patterns of Humeral Head
Depressors n Patents wth Subacromal Pan Syndrome: A Cross-sectonal Electromyog-
raphy Analyss. Cln Orthop Relat Res 2019;477(8):1862-1868.
7. Hnterwmmer S, Esenhart-Rothe R, Sebert M, Putz R, Ecksten F, Vogl, T. In uence of
adductng and abductng muscle forces on the subacromal space wdth. Med Sc Sport Exer
2003;35:2055–2059.
8. Steenbrnk F, de Groot JH, Veeger HE, Meskers CG, van de Sande MA, Rozng PM. Pat-
hologcal muscle actvaton patterns n patents wth massve rotator cu tears, wth and
wthout subacromal anaesthetcs. Man  er 2006;11:231–237.
9. de Wtte PB, van der Zwaal P, Vsch W, et al. Arm adductor wth arm abducton n rotator
cu tear patents vs. healthy -- desgn of a new measurng nstrument [corrected] [publshed
correcton appears n Hum Mov Sc 2013 Aug;32(4):875-6].
10. Boudreau N, Gaudreault N, Roy JS, Bédard S, Balg F.  e Addton of Glenohumeral Ad-
ductor Coactvaton to a Rotator Cu Exercse Program for Rotator Cu Tendnopathy: A
Sngle-Blnd Randomzed Controlled Tral. J Orthop Sports Phys  er 2019;49(3):126-135.
11. Kanık EA, Taşdelen B, Erdoğan S. Klnk denemelerde randomzasyon 2011.
12. gpen CA, Sha er MA, Gaunt BW, Leggn BG, Wllams GR, Wlcox RB 3rd.  e Ame-
rcan Socety of Shoulder and Elbow  erapsts’ consensus statement on rehabltaton fol-
lowng arthroscopc rotator cu repar. J Shoulder Elbow Surg 2016;25(4):521-535.
13. Prce DD, McGrath PA, Raf A, Buckngham B.  e valdaton of vsual analogue scales as
rato scale measures for chronc and expermental pan. Pan 1983;17(1):45-56.
14. Menek B, Tarakc D, Algun ZC.  e e ect of Mullgan moblzaton on pan and lfe qualty
of patents wth Rotator cu syndrome: A randomzed controlled tral. J Back Musculoskelet
Rehabl 2019;32(1):171-178.
15. Hall MC.  e Velpeau bandage. Can Med Assoc J 1963;88(2):92-93.
16. Juul-Krstensen B, Larsen CM, Eshoj H, et al. Postve e ects of neuromuscular shoulder
exercses wth or wthout EMG-bofeedback, on pan and functon n partcpants wth
subacromal pan syndrome - A randomsed controlled tral. J Electromyogr Knesol
2019;48:161-168.
17. Yakut E, Dalkılınç M, Kaya D. Kanıta dayalı elektroterap. Ankara, Pelkan Yayıncılık
2008;43-203.
18. Overbeek CL, Kolk A, Nagels J. Increased co-contracton of arm adductors s assocated wth
a favorable course n subacromal pan syndrome. J Shoulder Elbow Surg 2018;27(11):1925-
1931.
19. de Wtte PB, Henseler JF, van Zwet EW, Nagels J, Nelssen RG, de Groot JH. Cranal hume-
rus translaton, deltod actvaton, adductor co-actvaton and rotator cu dsease - d erent
patterns n rotator cu tears, subacromal mpngement and controls. Cln Bomech (Brstol,
Avon) 2014;29(1):26-32.
20. Busse ME, Wles CM, Van Deursen RWM. Muscle co-actvaton n neurologcal condtons.
Physcal therapy revews 2005;10(4):247-253.
21. Andrade R, Araújo RC, Tucc HT, Martns J, Olvera AS. Coactvaton of the shoulder and
arm muscles durng closed knetc chan exercses on an unstable surface. Sngapore Med J
2011;52(1):35-41.
Kaynakl ar
ResearchGate has not been able to resolve any citations for this publication.
Article
Full-text available
Background: Mulligan mobilization techniques cause pain and affect the function in patients with Rotator cuff syndrome. Objective: The aim of the study was to investigate the effect of Mulligan mobilization on pain and quality of life in individuals with Rotator cuff syndrome. Methods: This study was conducted on 30 patients with Rotator cuff syndrome. The patients were randomized into Mulligan and control group. All the patients participating in this study were treated with conventional physiotherapy. Additionally, the Mobilization with movement (MWM) technique was used in the Mulligan group. Visual Analog Scale (VAS), Disabilities of the Arm, Shoulder, and Hand (DASH), goniometer for the normal range of motion (ROM) and Short Form-36 (SF-36) questionnaires were used for assessment. Results: Statistically significant improvement was found in the post-treatment VAS, DASH, SF-36, and ROM values significantly improved in both groups (p< 0.05). However, the Mulligan group showed much better results when compared to the control group in ROM, VAS, DASH (p< 0.05). In the SF-36 questionnaire, significant results were obtained for both groups, except the social function parameter. For the SF-36 parameters, both groups performed equally. Conclusions: Mulligan mobilization was more effective than general treatment methods for pain as well as normal joint motion, DASH scoring and some parameters of SF-36 compared with general treatment methods.
Article
Background: The aim was to investigate the effect of Electromyography (EMG)-biofeedback guided exercises (BIONEX) on shoulder pain and function in participants with subacromial pain syndrome (SPS). Methods: Twenty-five women and 24 men (19-67 years), diagnosed with SPS, were randomised to BIONEX or the same exercises without EMG-biofeedback (NEX). Primary outcome was shoulder pain during the past 7 days (Numeric Pain Rating Scale (NPRS)). Secondary outcomes included self-reported (Disability of Arm Shoulder and Hand (DASH), Oxford Shoulder Score (OSS)), and measured shoulder function (surface EMG from upper trapezius, lower trapezius and serratus anterior) in mean and ratios of % of maximum voluntary EMG (%MVE) and onset time (msec), during arm tasks with 0, 1 and 3 kg. Results: There was no group difference (BIONEX versus NEX) in changed shoulder pain (NPRS, mean difference 0.18 (95% CI. -1.56; 1.19)), self-reported or measured shoulder function. Both groups, however, showed significant within-group improvements on self-reported outcomes (NPRS, DASH, OSS), only clinically relevant on NPRS (BIONEX 2.23 (SD 2.47); NEX 2.04 (SD 2.29)). Conclusion: BIONEX and NEX were both effective in reducing pain to a clinically relevant level, while EMG-biofeedback did not make a difference. The current neuromuscular shoulder exercise protocol is recommended.
Article
Background: In approximately 29% to 34% of all patients with subacromial pain syndrome (SAPS) there is no anatomic explanation for symptoms, and behavioral aspects and/or central pain mechanisms may play a more important role than previously assumed. A possible behavioral explanation for pain in patients with SAPS is insufficient active depression of the humerus during abduction by the adductor muscles. Although the adductor muscles, specifically the teres major, have the most important contribution to depression of the humerus during abduction, these muscles have not been well studied in patients with SAPS. Questions/purposes: Do patients with SAPS have altered contraction patterns of the arm adductors during abduction compared with asymptomatic people? Methods: SAPS was defined as nonspecific shoulder pain lasting for longer than 3 months that could not be explained by specific conditions such as calcific tendinitis, full-thickness rotator cuff tears, or symptomatic acromioclavicular arthritis, as assessed with clinical examination, radiographs, and magnetic resonance arthrography. Of 85 patients with SAPS who met the prespecified inclusion criteria, 40 were eligible and agreed to participate in this study. Thirty asymptomatic spouses of patients with musculoskeletal complaints, aged 35 to 60 years, were included; the SAPS and control groups were not different with respect to age, sex, and hand dominance. With electromyography, we assessed the contraction patterns of selected muscles that directly act on the position of the humerus relative to the scapula (the latissimus dorsi, teres major, pectoralis major, and deltoid muscles). Cocontraction was quantified through the activation ratio ([AR]; range, -1 to 1). The AR indicates the task-related degree of antagonist activation relative to the same muscle's degree of agonist activation, equaling 1 in case of sole agonist muscle activation and equaling -1 in case of sole antagonistic activation (cocontraction). We compared the AR between patients with SAPS and asymptomatic controls using linear mixed-model analyses. An effect size of 0.10 < AR < 0.20 was subjectively considered to be a modest effect size. Results: Patients with SAPS had a 0.11 higher AR of the teres major (95% CI, 0.01-0.21; p = 0.038), a 0.11 lower AR of the pectoralis major (95% CI, -0.18 to -0.04; p = 0.003), and a 0.12 lower AR of the deltoid muscle (95% CI, -0.17 to -0.06; p < 0.001) than control participants did. These differences were considered to be modest. With the numbers available, we found no difference in the AR of the latissimus dorsi between patients with SAPS and controls (difference = 0.05; 95% CI, -0.01 to 0.12; p = 0.120). Conclusions: Patients with SAPS showed an altered adductor cocontraction pattern with reduced teres major activation during abduction. The consequent reduction of caudally directed forces on the humerus may lead to repetitive overloading of the subacromial tissues and perpetuate symptoms in patients with SAPS. Physical therapy programs are frequently effective in patients with SAPS, but targeted approaches are lacking. Clinicians and scientists may use the findings of this study to assess if actively training adductor cocontraction in patients with SAPS to unload the subacromial tissues is clinically effective. The efficacy of training protocols may be enhanced by using electromyography monitoring. Level of evidence: Level II, prognostic study.
Article
Background: Treatments for rotator cuff tendinopathy include rotator cuff muscle strengthening to promote better muscle recruitment in order to minimize subacromial narrowing during active movement. Glenohumeral adductor recruitment has also been shown to prevent such narrowing in asymptomatic individuals; therefore, adding glenohumeral adductor coactivation during rotator cuff strengthening could enhance the efficacy of rotator cuff strengthening. However, no study has explored its benefits. Objectives: To compare the short-term efficacy of adding glenohumeral adductor coactivation to a rotator cuff-strengthening program to improve function, reduce symptoms, and increase acromiohumeral distance in adults with rotator cuff tendinopathy. Methods: In this single-blind randomized controlled trial, 42 participants with rotator cuff tendinopathy were randomly assigned to 2 groups, one that received strengthening of the scapular and rotator cuff muscles or one that received rotator cuff strengthening plus coactivation with pectoralis major and latissimus dorsi recruitment. The daily programs were performed at home for 6 weeks, with supervised training and follow-up sessions. Functional limitations/symptoms (Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand [DASH] questionnaire as the primary outcome, and the Western Ontario Rotator Cuff index), pain (visual analog scale), and acromiohumeral distance were measured at baseline, 3 weeks, and 6 weeks. Data were analyzed using a mixed-model analysis of variance. Results: No significant group-by-time interaction was observed for the Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand questionnaire, Western Ontario Rotator Cuff index, visual analog scale, and acromiohumeral distance (P≥.055). Significant time effects were obtained for the Western Ontario Rotator Cuff index and visual analog scale for pain with movement (P<.001). Conclusion: The present findings show that adding glenohumeral adductor coactivation to a rotator cuff-strengthening program does not result in improved short-term efficacy in any of the measured outcomes. This study was registered with ClinicalTrials.gov (NCT02837848). Level of evidence: Therapy, level 1b. J Orthop Sports Phys Ther 2019;49(3):126-135. Epub 30 Nov 2018. doi:10.2519/jospt.2019.8240.
Article
Background: Enhancement of arm adductor activity during abduction (ie, adductor co-contraction), may be effective in the treatment of subacromial pain syndrome (SAPS). We assessed whether an increase of adductor co-contraction is associated with a favorable course of SAPS. Methods: At baseline and after nearly 4 years of follow-up, electromyography of the latissimus dorsi (LD), teres major (TM), pectoralis major, and deltoid muscle was obtained during isometric abduction and adduction tasks in 26 patients with SAPS. Changes in co-contraction were assessed with change in the activation ratio (ΔAR). The AR ranges between -1 and 1, where lower values indicate more co-contraction. Clinical course was determined from an anchor question (reduced, persistent, or increased complaints), the visual analog scale for pain (VAS), and the Western Ontario Rotator Cuff score (WORC). Results: In patients indicating persistent complaints (31%), the VAS and WORC remained stable. In patients who indicated reduced complaints (69%), the VAS reduced (z score, -3.4; P = .001) and WORC increased (z score, 3.6; P < .001). Unchanged ARs associated with complaints persistence, whereas decreased AR of the LD (ΔARLD, -0.21; 95% confidence interval [CI], -0.36 to -0.06) and TM (ΔARTM, -0.17; 95% CI, -0.34 to -0.00) coincided with reduced complaints. There was a significant between-group difference in ΔARLD (-0.35; 95% CI, -0.60 to 0.10) and ΔARTM (-0.36; 95% CI, -0.66 to -0.05). Conclusions: Increased co-contraction of the LD and TM is associated with a favorable course of SAPS. This may be explained by widening of the subacromial space accomplished by adductor co-contraction.
Article
This is a consensus statement on rehabilitation developed by the American Society of Shoulder and Elbow Therapists. The purpose of this statement is to aid clinical decision making during the rehabilitation of patients after arthroscopic rotator cuff repair. The overarching philosophy of rehabilitation is centered on the principle of the gradual application of controlled stresses to the healing rotator cuff repair with consideration of rotator cuff tear size, tissue quality, and patient variables. This statement describes a rehabilitation framework that includes a 2-week period of strict immobilization and a staged introduction of protected, passive range of motion during weeks 2-6 postoperatively, followed by restoration of active range of motion, and then progressive strengthening beginning at postoperative week 12. When appropriate, rehabilitation continues with a functional progression for return to athletic or demanding work activities. This document represents the first consensus rehabilitation statement developed by a multidisciplinary society of international rehabilitation professionals specifically for the postoperative care of patients after arthroscopic rotator cuff repair. Level of evidence: Level V; Expert Opinion. © 2016 Journal of Shoulder and Elbow Surgery Board of Trustees.
Article
Subacromial Impingement Syndrome (SIS) is frequently diagnosed, but treatment results vary greatly. It is increasingly reported that SIS symptoms are caused by various underlying mechanisms that need distinctive treatment strategies. We evaluated a set of specific MRI Arthrography (MRA) characteristics that have been related with underlying mechanisms for SIS in the literature, in patients with SIS. In 47 patients diagnosed with SIS, MRA characteristics were evaluated and categorized into categories of potential underlying mechanisms: (1) extrinsic: e.g. acromion shape; (2) intrinsic: e.g. tendinosis; (3) dynamic: e.g. signs of glenohumeral (micro-)instability. Control values were obtained from the literature. With cluster analysis, potential patient subgroups were assessed. In 17 (36.2%) patients originally diagnosed with SIS, specific other conditions were found, including rotator cuff tears and labrum lesions. In the remaining 30, all had positive signs of at least one of the predefined underlying mechanisms. Patients could be categorized into 2 groups: predominantly findings corresponding with extrinsic/structural causes, or with dynamic/(micro)instability. MRA characteristics in patients with SIS symptoms are heterogeneous and many patients have specific other shoulder conditions causing symptoms. Patients without specific other conditions have MRA characteristics associated with either extrinsic (structural), or dynamic (e.g. micro-instability) underlying mechanisms. Copyright © 2015 Elsevier Ltd. All rights reserved.
Article
Objective: To establish basic epidemiological data on chronic pain (duration >3 months) in a defined population. Relationships between age, gender, and social class were tested. Design: A survey of pain symptoms, including location, intensity, duration, and functional capacity, was conducted by means of a mail questionnaire. Setting: General populations in two Swedish primary health care districts. Medical care was provided in a state health system. Subjects: A random sample (from the population register) of 15% of the population aged 25-74 (n = 1,806). The response rate was 90%. Outcome Measures: Descriptive epidemiologic data in relation to objectives of the study. Results: Without sex differences, 55% (95% confidence interval, 53-58%) of the population had perceived persistent pain for 3 months and 49% for 6 months. Among individuals with chronic pain, 90% localized their pain to the musculoskeletal system to a variable extent. Women experienced more multiple localizations of pain and had pain in the neck, shoulder, arm, and thigh to a greater extent than men. Prevalence of pain increased by age up to 50-59 years for both genders and then slowly decreased. The neck-shoulder area was the most common site of pain (30.2%), followed by the lower back (23.2%). Even in the youngest age groups more than one of four reported chronic pain. Blue-collar workers and employers (including farmers) reported chronic pain to a greater extent than other groups. In 13% of the population, manifest pain problems were associated with reduced functional capacity. Conclusion: Chronic pain symptoms are common but unevenly distributed in a general population. The results may influence planning and consultation in primary health care as well as warranting selective prevention activities.
Article
The authors regret that an error has appeared in the article entitled ‘‘Arm Adductor with arm Abduction in rotator cuff tear patients vs. healthy – Design of a new measuring instrument’’. In the processing of the EMG recordings, rEMG rest signal was not correctly subtracted from the rEMG tasks signals in the patient group (not the controls). Consequently, reported Activation Ratios of the patient group were too low. The first sentence of paragraph 3.2 needs to change from ‘‘Mean Activation Ratios of the affected arms in patients were lower, ranging between: .26 (SD = .26) for the TM and .63 (SD = .17) for the DM.’’ to ‘‘Mean Activation Ratios of the affected arms in patients were lower, ranging between: .32 (SD = .31) for the TM and .75 (SD = .15) for the DM.’’ Accordingly, table 2 has been now changed as reported below: We applied the same multivariate regression model as in the publication on Activation Ratios, including disease status, a random effect per subject and arm dominance as covariates. For DM and TM, effect of disease status was significant, in concordance with the original publication, with b-values of �.14 (p < .001) and �.35 (p < .001), respectively. The effect of LD was now �.13 (p = .11). There was again no significant effect for PM: �.07 (p = .13). Hence, especially for DM, PM and LD the differences with healthy subjects are smaller than in the previously published article. However, the main effect as reported in the publication stands: primarily co-activation of TM in cuff tear patients. Consequently, the conclusions in the publication do not change. However, when assessing adductor co-activation with this particular set-up, it seems advisable to primarily focus on TM and not necessarily on LD. Additionally, there was an error in the title of the paper. The correct title is: ‘‘Arm ADductor activation with arm ABduction in rotator cuff tear patients vs. healthy controls – Design of a new measuring instrument.’’