Wysłodki buraczane jest to produkt uzyskiwany przy produkcji cukru, składający się z ekstrahowanej i wysuszonej krajanki buraków cukrowych o przeznaczeniu paszowym (Dz. U. Nr 16, poz. 137, 19.01. 2005)[1]. Jedna trzecia światowej produkcji cukru wytwarzana jest z buraków cukrowych [2]. Z jednej tony tego surowca otrzymujemy około 150 kg cukru i 250 kg wysłodków buraczanych o średniej wartości suchej masy 20 % [3]. W Polsce produkuje się około 1,43 mln ton cukru rocznie [4], w wyniku przetwórstwa 9,53 mln ton buraków, a tym samym powstaje 2,38 mln ton wysłodków. W sezonie 2012/2013 cukrownie w Polsce wyprodukowały ponad 1,8 mln ton cukru i odpowiednio 2,99 mln ton wysłodków. W Unii Europejskiej roczna produkcja cukru wynosi 15,62 mln ton, co odpowiada 26 mln ton wysłodków. W przeliczeniu na suchą masę rocznie w Unii Europejskiej powstaje 14 mln ton tego odpadu [5]. Wysłodki buraczane z racji skali produkcji cukru w naszym kraju stanowią istotny pod względem objętości, produkt odpadowy. Zagospodarowanie ich jest ważnym zagadnieniem związanym nie tylko z rozwiązaniem problemów dotyczących utylizacji surowców odpadowych, ale również możliwością pozyskiwania alternatywnych źródeł energii. 2. Powstawanie wysłodków buraczanych Dostarczone do cukrowni buraki, po oczyszczeniu, zostają pocięte na małe, długie paski. Umożliwia to uzyskanie dużej powierzchni, która decyduje o stopniu ekstrakcji cukru. Krajanka jest mieszana z gorącą wodą o temperaturze ok. 70° C, która powoduje rozpuszczenie i wypłukanie cukru zawartego w komórkach buraków [6]. Po rozdzieleniu soku buraczanego i krajanki powstają tzw. wysłodki mokre (świeże) o zawartości ok. 12 % s.m. Pozostający w wysłodkach sok surowy zostaje z nich usunięty i w ten sposób powstają wysłodki prasowane z zawartością suchej masy na poziomie 22% ± 1%. (rys. nr 1) [7].