Figure 2 - uploaded by Marluci Menezes
Content may be subject to copyright.
Source publication
This paper discusses the increasing penetration of digital communication technologies into public open spaces and how ICT can enhance the understanding of the relationship between spaces and their users, towards the production of inclusive and cohesive urban spaces.
The analysis is built on the Project CyberParks, which aims to increase the knowled...
Similar publications
The new mobile information and communications technologies expand human connectivity to reconfigure public spatialities and to give rise to novel needs for, and practices of, public space usage. The research in this chapter focuses on university students to explore how they perceive and use the public space of university campuses and how they use p...
Citations
... Bunun yanı sıra bireylerin doğadaki yaşamlarını dijitaldeki yaşamları ile birleştirebilir, teknoloji-doğa dengesi aracılığıyla refaha katkıda bulunabilir. Teknoloji ve doğa birbirine yaklaştıkça gelecekteki biyoçeşitliliği destekleyebilirler (Duarte, 2015). İnsanlar ve doğa arasındaki bağlantının anlaşılması, gelişen teknoloji ve insanların izolasyonu nedeniyle daha da önemli hale gelmiştir. ...
70’li yıllardan itibaren Neoliberal politikaların etkileri hayatın her alanına, özellikle de kentlere nüfuz etmiştir. Temel vurguları değişim olan küreselleşmenin ve tüketici iletişim merkezi olan postmodern kültürün etkisinde tasarlanan kentler ve mekanları; kurmaca, uçucu ve değişken kimlikleri nedeniyle eleştirilmektedirler. Öte yandan, küresel dünyada güncel eğilimler ile uygulamaları değişen tüketici alışkanlıkları ve beklentileri çerçevesinde yorumlayabilen, aynı zamanda yenilikçi senaryolar ile deneyim kurgularına ev sahipliği yapabilen mekanlar, kent dokusuna nitelikli bir biçimde eklemlenebilmektedirler. Çeşitli markaların, özellikle teknoloji odaklı şirketlerin, fiziksel ve dijital deneyimin akıcı bir şekilde iç içe geçtiği kurguları benimsedikleri görülmektedir. Son dönemde pandemi nedeniyle sağlıklı çevrelerde bulunma zorunluluğunun ortaya çıkmış, kamusal mekanın uzantısı olan kapalı alışveriş merkezlerinde ya da kentin açık alanlarında konumlanan perakende mağazalarında, fiziki ve dijital deneyimler için alternatif arayışları başlamıştır. Bu çalışmanın amacı, kentte ticari faaliyetlerin yer aldığı farklı ölçeklerdeki alışveriş mekanlarının deneyiminde biyofilik tasarım unsurlarının değerini göstermektir. Alan çalışmasında, ünlü bir Türk tüketici elektroniği markasına ait olan ve İstanbul’un en önemli turizm ve alışveriş alanlarından birinde yer alan bir deneyim mağazasına ait konsept tasarımı ele alınmaktadır. Mağazanın iç mimari tasarım çözümleri, 14 temel biyofilik tasarım kriteri çerçevesinde sınıflandırılmakta ve mağaza çalışanları üzerindeki etkileri derinlemesine görüşme tekniği kullanılarak sorgulanmaktadır. Görüşme soruları, çalışanların mevcut mağazaya yönelik değerlendirmeleri ile yeni mağaza konsepti ve düzenlemesine dair değerlendirmeleri hakkındadır. Bulgular, ticari faaliyetlerle iç içe geçmiş kent mekanlarında yer alan ve kentin yer-doğa-teknoloji örüntüsü içerisinde kurgulanan biyofilik deneyimlerin değerini göstermektedir. Sonuç bölümünde, kentin alışveriş mekanlarında bir 'yaşam mimarisi'ni mümkün kılan biyofilik tasarım kriterlerine ve biyofilik tasarım ilkeleri arasında dijital doğa (teknobiyofili) olgusunun gerekliliği vurgulanmaktadır.
... Such new type of urban green spaces (combining two contradictory realities of nature and technology, Patricio, 2017) are named in many terms, e.g. outdoor cyber-mediated spaces, technologically enhanced urban green spaces (Duarte et al., 2015), blended digital/urban green spaces (Smaniotto Costa, Menezes & Šuklje-Erjavec, 2015). Nevertheless, the most popular term is hybrid spaces (Menezes & Smaniotto Costa, 2017). ...
One of the ideas for improving urban green spaces is adding to them a virtual dimension, or, in other words, equipping them with some kind of technological infrastructure. Such spaces, combining nature with technology, are named in many terms, e.g. outdoor cyber-mediated spaces, technologically enhanced urban green spaces, blended digital/urban green spaces or – which is the most precise – hybrid spaces. A hybrid space is quite an innovative solution, because traditionally the natural environment and digital domains are seen as distinctly different. In addition, researchers agree that hybrid spaces offer an attractive learning context, although little is known about learning in hybrid spaces. This chapter defines learning in hybrid spaces as technology-enhanced outdoor learning, and discusses such contextual key terms as technology-enhanced learning, and outdoor learning, as well as the technological requirements for technology-enhanced outdoor learning, selected technologies of technology-enhanced outdoor learning, namely personal digital assistants, e-libraries, quick response codes, Kinect-laptop-integrated system, geographic positioning system, digital textbooks, cloud computing. Finally, it offers design guidelines for technology-enhanced outdoor learning. This can be useful for anyone interested in the educational use of hybrid spaces.
The theoretical part of the book shows that learning in CyberParks takes the form of technology-enhanced outdoor learning and is an element of smart learning, i.e. the latest concept of ICT-supported learning. Learning in CyberParks can also become an element of smart education – a concept of formal learning in the smart city. Learning in CyberParks is supposed to provide students with contact with nature and stimulate them to be physically active. It is thus a type of a dual-task. Studies in cognitive neuroscience suggest that this type of cognitive-motor interference can expose students to a motor danger and weaken their cognitive capabilities. If this was the case, the idea of learning in CyberParks would need to be modified. In order to solve this, two experiments with the use of mobile EEG were carried out. The empirical part of the book indeed shows that during dual-tasks in CyberParks students are less focused and more stressed, and the dynamics of attention and meditation ceases to reflect the dynamics of the cognitive task. Thus, before CyberParks become learning spaces, the idea of CyberParks has to be modified. The cognitive activity intended in CyberParks should be separated from physical activity. When learning in CyberParks, one should be sitting and using applications that do not require movement. Staying close to nature improves the functioning of the brain, therefore such learning is more effective than that carried out indoors. It is also more healthy. When designing CyberParks, one thus has to think not only about the technological infrastructure, but also about making spots for using ICT while sitting available. In this approach, learning in CyberParks becomes an important concept that can be used in practice in order to provide an answer to numerous problems of contemporary educational institutions, related to students’ lack of contact with nature and consolidation of their sedentary lifestyle.
